گاهی به دلتنگی خدا فکر میکنم...
اگه دو روز مخاطب خاصمون جوابمونو نده چقدر بی قراریم؟
تازه اگه یکی دوروبرت باشه که هی بگه: نگفتم به دردت نمیخوره؟ ولش کن بابا...
اما هرچی بگن بازم دلتنگ مخاطب خاصیم و هی میزنگیم...
حالا بیبن خدا که ایییین همه ارج و قرب و بزرگی بین همه آفریده هاش بهمون داده چه حالی میشه
وقتی چشم به راه دو رکعت نمازمون میمونه و ما....
تصور کن حالشو پیش شیطون و بقیه فرشته ها
... خیلی تنهاس مگه نه؟؟؟
نظرات شما عزیزان: